пачужэць

пачужэць зак.

Стать кому-либо чужим.

Стары менчук, я паўтараю, не помсціў брату і братавай, стаў вышэй над уласніцкай цемрай. Аднак і пачужэў ім да канца. Брыль. Ён (чалавек) глядзеў на ўсё гэта і думаў, што ўсё тут змянілася і пачужэла. Адамчык. Затое свая радня аддалілася, пачужэла. Асіпенка.